qayırmaq

qayırmaq
f.
1. Emal etmək, hazırlamaq, istehsal etmək. Bu fabrikdə mebel qayırırlar. Süddən pendir qayırırlar. Usta güzgü qayırır. – Şərh edir gah süd qayırmağı; Ki qatıqdan belə çəkin yağı. S. Ə. Ş..
2. Bina etmək, qurmaq, tikmək. <Məhəmmədəli:> Elə artıq hesab deyil, ağa. . . Təndirxana uçmuşdu, onu qayırmışam. N. V.. // Düzəltmək, təşkil etmək. <Məstan bəyin> özünə hər tərəfdən təzyiq etdilər və axırda da evini alıb, klub qayırdılar. B. T..
3. Hazırlamaq, düzəltmək, qurmaq. <Bayram:> Çox yaxşı, əgər mən bir hiylə qayıram ki, Tarverdi aradan çıxa, sən azad qalasan, ona razısanmı? M. F. A.. <Şahnisə:> Ay uşaq, cəld bir ocaq qayırın, qəhvə içək, – dedi. Ç..
4. Təmir etmək, əyər-əskiyini, çatışmayan yerlərini düzəltmək. Damın axan yerini qayırmaq.
5. İş görmək, bir işlə məşğul olmaq. Orada nə qayırırsan? Bu vaxta qədər evdə nə qayırırdın? // Etmək, bacarmaq, əlindən gəlmək. Camaatın qabağında Fərhad bəy nə qayıra bilər? Qant.. Bu ayıqlığın qabağında <Cuma> nə qayıra bilərdi? Ə. Ə..

Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • qayırtmaq — «Qayırmaq»dan icb …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • bağlamax — I (Kürdəmir, Qarakilsə, Qazax, Yevlax) qayırmaq, düzəltmək. – Əmoğlum yaxcı qəpi, pəncərə bağlıyır (Qarakilsə); – Söyün kişi yaxşı araba bağlıyır (Yevlax) II (Qazax) deyişmə zamanı rəqibə qalib gəlmək (aşıqlar arasında). – Üş gün bular deyişdilər …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • yapmağ — (Göyçay) hazırlamaq, qayırmaq. – Möhrə palçığdan yapılır …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • saxtəkar — f. 1) qəlp şey qayırmaq, qəlp pul kəsməklə məşğul olan; saxtakar; 2) m. hiyləgər, bic …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • adam — is. <ər.> 1. Heyvandan fərqli olaraq danışmaq və düşünmək, ictimai əmək prosesində alət qayırmaq və ondan istifadə etmək qabiliyyətinə malik olan canlı məxluq; insan, bəşər. Sağlam adam. Bilikli adam. – Suyun lal axanı, adamın yerə baxanı.… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • alət — is. <ər.> 1. Bir iş görmək, yaxud şey qayırmaq üçün işlədilən texniki vasitə, karastı və s. İstehsal alətləri. Kənd təsərrüfatı alətləri. Dülgərlik alətləri. Əmək alətləri. – <Həyat:> Kolxozlardan təmir üçün gələn alətlər əl… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • bağlamaq — f. 1. İp və başqa materiallar vasitəsilə şeyləri bir birinə rəbt etmək. Atları axura bağlamaq. Qayığı körpüyə bağlamaq. Toyuğun ayaqlarını bağlamaq. // İp və s. ilə bir şeyi başqasına və ya bir neçə şeyi bir yerə rəbt etmək, tərtib etmək,… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • daraba — is. məh. 1. Taxtadan və s. dən hasar; arakəsmə. Otağı daraba ilə iki hissəyə ayırmaq. 2. Evin yanında taxtadan və s. dən düzəldilmiş tikili. Bu dünyada əlindən min bir peşə gəlirdi: qaşıq qayırmaq, anbar qurmaq, daraba salmaq, . . hər şey. S. R …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • döymək — f. 1. Əziyyət vermək, yaxud cəzalandırmaq üçün birini əl, yaxud başqa bir şeylə vurmaq; kötəkləmək, əzişdirmək. Xanım haqsız yerə <Sarıköynəyi> söyübdanlamağa, döyməyə, incitməyə başlayır. S. H.. <Qədir:> Öküzü döyməyə ürəyim gəlmir,… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”